با توجه هب گزارش ها و تحقیقاتی که موجود است می توان گفت اجازه ورود پیکر فردوسی به گورستان را به دلیل اینکه شیعه مذهب بود ندادند و مردم به ناچار مجبور شدند پیکر وی را در باغ او که در شهر تابران طوس واقع است دفن نمایند. ارامگاه فردوسی به محلی بریا زیارتگاه اها دانش و معرفت تبدیل شد، حتی بارها ا ن آرامگاه را ویران کردند اما پیروان وی دوباره ان را بنا می نهادند. با توجه به گزارش هایی که موجود است اولنی بنای بر روی ارامگاه فردوسی را ارسلان جاذب، سپهدار طوس در زمان فردوسی ساخته است که یاد او در شاهنامه هم امده است، بنابرانی به دلیل ارادتی که به وی داشت قبله ای را بنا نهاد، حدود 100 سال بعد از مرگ فردوسی این قبله همچنان استوار بود تا زماین که نظامی عروضی در سال 510 هجری قمری از آرامگاه فردوسی دیدن نمود.
در زمان حمله وحشیانه غز ها در سال 548 و 552 و 553 هجری قمری و بع دزا ا نلشکر کشی چنگیز و پسر وی تولی خان یعین در سال هیا 617 و 618 این بنا همچنان دید همی شد. اما باید بگوییم در زمان حکمرانی گرگوز به ایران امیر طغری برای ساختن قلعه یا در طوس اولنی بنای ساخته شده ارامگاه را ویران کرد و از مصالح موجود در ان برای ساخت آ نبنا استفاده کرد. . بعد زا ان در پی گشذت سال های و در زمان فرمانروایی غازان خان، یکیزا امرای وقت آ نزمان یعین امیر ایسن قتلغ ساختمانی را در ان جا بنا نهاد و خانقاهی را در کنار ان برپا کرد، اما باید بگوییم تا قبل از اینکه ساخت بنا را به اتمام برساند در گشذت. ارامگاه فردوسی تا سده هشتم هجری قمری همچنان اشکار بود.
برای مشاهده ادامه این مطلب کلیک کنید
نویسنده: hsi
تاریخ: چهارشنبه 23 مهر 1399 ساعت: 10:19
تعداد بازديد : 297
به این پست رای دهید: